Bionisch horen (16) - Werken op de vierkante millimeter

Omzetting van akoestische signalen in elektrische signalen bij een cochleair implantaat. (Bron: audiologieboek.nl)

Gisterochtend moest ik weer naar het ziekenhuis voor een revalidatie-afspraak met logopediste en audioloog. Toen ik opstond was het donker, grijs, grauw en het goot pijpenstelen! Daarom ging ik in plaats van op de fiets maar met metro en benenwagen naar het ziekenhuis toe. Om half 11 werd ik daar verwacht.



Toen ik door de stromende regen en vlagerige wind naar de metrohalte liep, bekroop mij het gevoel dat ik door de laatste inregeling van mijn CI op 27 juni van de regen in de drup terecht was gekomen. Van het eerdere gekwaak werd ik helemaal kierewiet. Doordat er sinds 27 juni ook nog gekraak bij was gekomen, kreeg ik de schone taak om daar nog iets zinnigs aan geluid uit te destilleren. Meestal zonder resultaat. Het vrat energie, dus achteraf is het heel goed te verklaren waarom ik de laatste weken alleen maar moe was.

Met dit verhaal kwam ik om half 11 allereerst bij de logopediste terecht. De testjes die ze met mij deed wezen ook in die richting. Geen progressie ten opzichte van de vorige keer, alleen een energieverlies dat zijn weerga niet kent.

Van de laatste programma-instellingen werd ik bepaald niet gelukkig. Niet alleen achtergrondgeluid werd gedempt, maar werkelijk álle geluid. Op een fietspad met daarnaast voortrazend autoverkeer werd het geluid helemaal gedempt. Vlak naast mij hoorde ik ook niets meer. Daardoor voelde ik me heel onveilig in het verkeer.

Enfin, de logopediste stuurde de laatste testresultaten met mijn opmerkingen door naar de audioloog. Die zou er volgens haar wel iets aan kunnen doen.

Om half 12 was ik aan de beurt bij de audioloog. Toen ik mijn verhaal daar nog een keer had gedaan, zei hij mij dat hij wat instellingen ging veranderen. Hij vermoedde dat sommig toonhoogtes iets te hard waren ingesteld. Daardoor werd hoogstwaarschijnlijk het gekraak veroorzaakt. Systematisch liet hij mij meermalen, van laag tot hoog, twee naast elkaar gelegen tonen horen en ik moest zeggen welke harder was. Op basis van deze exercitie regelde hij alle tonen zodanig in, dat ze ongeveer een gelijk volume hadden.

Het resultaat daarvan was dat het geluid heel anders klonk, maar wel een stuk rustiger dan de afgelopen vijf weken. Wat een verademing! Wel moet ik aan dit nieuwe geluid wennen, maar daar heb ik alle vertrouwen in.

Vervolgens nam hij de programma-instellingen flink onder handen. Hij had de geluiddempingsprogramma's die er nu op stonden verwijderd en in plaats daarvan vier andere programma's ingesteld:
1. Het basisprogramma;
2. Een programma dat achtergrondgeluid -bijvoorbeeld verkeersgeluiden- dempt, maar dat om veiligheidsredenen nog wel hoorbaar is;
3. Een programma dat achtergrondgeluid letterlijk op de achtergrond brengt en de stem van iemand met wie ik één-op-één spreek, iets naar voren haalt;
4. Een volumeprogramma dat ik kan gebruiken als het volume dat ik nu tot mijn beschikking heb, in bepaalde situaties niet helemaal toereikend is. Dus nog een klein beetje 'extra'.

Na deze ingrepen sprak ik uitvoerig met de audioloog over mijn ervaringen tot nu toe en wat ik nog kan verwachten. Ik weet dat in de eerste drie maanden de meeste winst wordt behaald met een CI. In het begin ging alles inderdaad als een speer. Maar door de ervaringen van de afgelopen vijf weken stagneerde de ontwikkeling. De eerste drie maanden lopen nu ten einde. Ik werd bang dat dit het eindstation zou zijn.

Mijn angst en twijfels legde ik voor aan de audioloog. Hij verwacht dat ik zeker nog wel wat winst kan boeken. Het zal alleen nu veel meer tijd gaan kosten. Hij legde mij uit hoe de hersenen op het gebied van horen werken; het patroon van een snelle ontwikkeling in het begin en een afvlakking daarna is heel normaal. Hij vertelde mij nog dat het verstandig is om vanaf dit moment niet te snel te willen, maar mijzelf nog een halfjaar te geven voordat ik mij auditief 'weer wat beter op de rit' kan verklaren. Natuurlijk is het jammer dat het niet meer zo snel gaat, maar ergens geeft deze opmerking mij wel wat rust.

De audioloog ziet natuurlijk dagelijks mensen met een CI en merkt ook op dat je na een halfjaar nog wel progressie kan maken. Dergelijke ervaringen heb ik zelf ook al van enkele CI-dragers meegekregen. Kortom: zonder meteen halleluja te roepen, is er toch nog een beetje hoop. Verbetering moet vooral op technisch vlak tot stand komen. Het blijft per persoon verschillend, het is zoeken, aftasten, uitproberen en werken op de vierkante millimeter naar de meest optimale instellingen van de elektrische signalen.

Enigszins gerustgesteld verliet ik om 12 uur het ziekenhuis en constateerde dat het inmiddels bijna droog was geworden.

Toen ik weer thuis kwam zat ik een beetje met de nieuwe programma's te spelen. Ik heb mijn processor nu op programma 3 staan, het programma dat achtergrondgeluiden wegpoetst en stemmen naar voren haalt. Ik vind dat, zowel in huis, in winkels als op straat voor mij het meest optimale programma. Daarmee heb ik het gevoel gekregen dat ik op hele korte termijn al wat winst heb geboekt!

Op 22 september heb ik mijn volgende afspraak bij logopediste en audioloog.