.jpg) |
| Krakende wagens... (Bron: natuurplekjes.wordpress.com) |
Twee weken geleden, op 27 juni, was ik weer bij de logopediste en de audioloog. Eerst deed ik enkele testjes bij de logopediste. Daaruit bleek dat ik op ongeveer hetzelfde niveau zat als de vorige keer. Daar baalde ik wel een beetje van, ik had gehoopt dat ik alweer iets verder was gekomen. Maar niet dus!
Ik vertelde over mijn Donald Duck-avonturen die mij erg vermoeiden en ergerden. De logopediste vertelde mij dat zoiets vaker voorkomt. De audioloog kan er wel wat aan doen.
Enfin, meteen na de testjes bij de logopediste kon ik doorlopen naar de audioloog. Ook zij vertelde dat het Donald Duck-effect een veelvoorkomend verschijnsel is. Ze regelde wat midden- en lage tonen in om het hoge gekwaak wat te compenseren. De nieuw ingeregelde tonen kwamen nogal krakend bij mij binnen. Ik hoopte dat dit gekraak op korte termijn wel zou wennen en veranderen naar vloeiender tonen, waardoor ik ook met deze tonen spraak zou kunnen verstaan. Maar nu, na twee weken, vertelde mijn man mij dat hij nog helemaal niet merkt dat ik beter spraak kan verstaan. Eerder slechter. Volgens mij komt dat doordat het gekraak het gekwaak regelmatig overstemt... Ik kan mij niet goed voorstellen dat dát de bedoeling is. Het luisteren naar muziek kan ik nog het beste omschrijven als 'het luisteren naar een steeds verrassender wordende kakofonie'.
Ik zat twee weken geleden inmiddels op de maximale stroomsterkte. De audioloog stelde enkele nieuwe programma's in, twee programma's die achtergrondgeluiden dempen en twee programma's die de demping opheffen. Ik moest maar eens uitproberen wat mij het beste zou bevallen. Nou, ik ben er niet onverdeeld tevreden over. Niet alleen de achtergrondgeluiden, maar werkelijk alles wordt gedempt! Toen ik op een fietspad met daarnaast voorbijrazend autoverkeer fietste, werd alle geluid gedempt. Iemand vroeg mij de weg en ik verstond hem helemaal niet. Is dat nou de bedoeling?? Ik verkeerde -misschien naïef- in de veronderstelling dat gericht stemgeluid behouden zou blijven... Maar niet dus.
Twee weken zijn nu voorbij gegaan. Vandaag vroegen enkele mensen hoe het met mij ging, maar ik kon helaas geen verbetering melden ten opzichte van 27 juni. Ik heb het gevoel dat de ontwikkeling weer stagneert.
"Krakende wagens leven het langst", pleegt men te zeggen, maar ik hoop dat deze wagen binnen afzienbare tijd niet meer kraakt, maar soepeler loopt! Ik kijk alles dit weekend nog even aan, maar is maandag nog steeds hetzelfde dan nu, dan gooi ik er weer een mailtje tegenaan met de vraag of ik spoedig langs kan komen voor bijregeling. Mijn volgende reguliere afspraak is namelijk pas op 28 juli...
Dag Wies, ik heb voor het ogenblik maar één programma meer op mijn processor namelijk het programma dat het achtergrondlawaai automatisch aanpast aan de omgeving. Als ik dit programma niet aan heb stoor ik mij enorm aan het achtergrondlawaai dat even luid is als het spraakverstaan en dan heb ik veel moeite om spraak te verstaan. Natuurlijk is het in het verkeer niet zo handig aangezien je de auto's dan minder hoort. Als er mij dan een auto voorbijsteekt als ik met de fiets ben verschiet ik mij altijd een bult. Dus ik moet heel goed rechts aanhouden als ik fiets en zeker niet verstrooid zitten. Ik heb ook maar één implantaat aan mijn rechteroor en dan is het in het verkeer ook altijd moeilijk als ik een auto of autobus hoor waar die zich eigenlijk bevindt (rechts of links) achter mij ik weet het niet. Als de auto voor mij rijdt zie ik het natuurlijk welke richting hij rijdt. Na bijna 4 jaar klinkt muziek voor mij nog altijd chaotisch. Ik kan het wel goed verstaan als ze spreken op de radio en ook in welke taal ze zingen maar alle muziek heeft voor mij een zelfde melodie. Vroeger had ik ook het muziekprogramma op mijn processor maar de audiologe zei mij zelf dat dit muziekprogramma veel te luid is en daardoor hinderlijk om naar muziek te luisteren. Dan luister ik liever zonder het muziekprogramma want van dat lawaai met muziekprogramma werd ik stapelgek. Zo zie je maar dat het allemaal zo eenvoudig niet is en ook bij iedereen nogal verschillend. Maar ik denk dat het gekraak en gekwaak vanzelf zal verdwijnen naarmate de revalidatie vordert en ook naarmate je hersenen gewend worden aan het feit dat ze gebruikt worden om te horen. Je hersenen krijgen er een gans andere functie bij, het is ook daarom dat je ihn het begin zo vermoeid kunt zijn na een gesprek of als je ergens naartoe gaat. Het vraagt heel veel concentratie van je hersenen om alles te verwerken. Maar ook dat betert na een tijdje vanzelf. Na één jaar revalidatie zou dit alles toch op punt moeten staan.Je zult het wat meer tijd moeten geven, Wies. Veel liefs xxx
BeantwoordenVerwijderenJa Wies, alles heeft zijn tijd nodig en forceren lukt/gaat niet altijd..... Denk toch dat je er de tijd voor moet nemen... Maar wel positief doorgaan... suc6 .. groet Herman
BeantwoordenVerwijderen