zondag 21 december 2014

Op weg naar het licht aan het einde van de Gotthardtunnel....?

Detail van onze kerstboom

Over vier dagen is het alweer kerst, er is weer bijna een jaar voorbij. Een veelbewogen jaar met enkele ups, maar helaas ook met veel downs.



Op het moment dat ik dit schrijf is het kwart over 4 uur in de middag. Het is zacht weer met veel wind en het wordt nu al donker.

In mijn vorige kerstblog, 'Een einde en een nieuw begin', schreef ik dat mijn wens -het vinden van een nieuwe broodwinning- helaas nog niet was vervuld en dat mijn gezondheid zeer te wensen overliet. Ik sprak de hoop uit dat in het jaar 2014 hierin positieve verandering zou komen.
Als ik de balans van het afgelopen jaar opmaak, moet ik echter constateren dat er in deze situatie helaas nog geen verbetering is gekomen, ondanks het feit dat ik op diverse fronten alles inzette om het tij te keren.

De avonturen met mijn gehoor die ik in de serie blogs 'Bionisch horen' beschreef, zorgden uiteindelijk wel voor wat verbetering, maar het is nog niet wat ik ervan hoopte en verwachtte. Ik heb tenslotte mijn kleine beetje natuurlijke restgehoor in mijn rechteroor opgeofferd om auditief weer beter te kunnen functioneren, niet alleen qua spraakverstaan, maar ook om weer van muziek te kunnen genieten. Muziek is wezenlijk voor mijn leven, ik mis het dan ook heel erg. In rumoerige omgevingen is het nog steeds huilen met de pet op. Ik blijf hopen dat er nog wat progressie mogelijk is, is het niet nu met de revalidatie, dan toch binnen een paar jaar met verbeteringen in de techniek. Toch heb ik geen moment spijt gehad dat ik de stap naar het CI zette. Het alternatief was namelijk: nóg dover worden, waardoor ik helemaal niet meer adequaat zou kunnen communiceren. Met als gevolg een toenemend isolement.

Door de langdurige en intensieve revalidatie die mij veel tijd en nog meer energie kost, kwam ik in een onverkwikkelijke affaire met het UWV terecht. Het absolute dieptepunt van dit jaar. Daarover schreef ik uitvoerig in mijn vorige blog, 'Bionisch horen (19) - Het zwaard van Damocles'. Ik ben nu dus door het UWV uit de ziektewet gezet en berichtgeving over de voortgang van mijn bezwaarprocedure is nog ver te zoeken. Dus: onzekerheid alom...

Deze toestand zorgt ervoor dat de weinige energie die ik nog heb, vrijwel helemaal weg lekt. Qua gezondheid voel ik mij momenteel dan ook stukken slechter dan pakweg vier maanden geleden. Het vooruitzicht dat ik -hopelijk voorlopig, maar dat weet ik nog steeds niet!- van mijn inkomsten beroofd het nieuwe jaar in moet gaan, dat stemt mij verre van vrolijk... Niet alleen voor mijzelf, maar zeker ook voor mijn gezin.

Toch was 2014 voor mij niet alleen kommer en kwel. In dit jaar liet ik weer enkele publicaties het licht zien: enkele artikelen voor het Rotterdamse geschiedenistijdschrift 'Ons Rotterdam', twee bijdragen aan het digitale magazine 'Expert' (een initiatief van de LinkedIn-groep 'Creëer je eigen werk'), weer een informatief boekje bij de fietsvierdaagse van Dordrecht, een boekrecensie en samen met enkele andere redacteuren drie wijkkranten. Dit schrijfwerk gaf mij de nodige energie, evenals de vele lange fietstochten die ik dit jaar maakte.

In dit jaar hervond ik tevens een oude vriendschap met een vroegere huisgenoot. Nadat wij elkaar na meer dan 30 jaar twee jaar geleden bij een etentje van een gezamenlijke kennis ontmoetten, pakten we de draad zó weer op. Na een periode met regelmatig mailverkeer hadden wij elkaar dit jaar vier keer 'in real life' ontmoet. Heel bijzonder, net alsof bij ons allebei al die jaren ineens wegvielen. Deze goede vriend droeg er samen met zijn vrouw stevig aan bij dat ik door al deze toestanden op de been bleef. Deze hervonden vriendschap is voor mij het mooiste dat mij dit jaar is overkomen.

Ik kijk naar de kerstboom en de lichtjes in de kamer. Al met al hoop ik dat het nieuwe jaar mij eindelijk gaat brengen waar ik al een paar jaar naarstig naartoe werk: het licht aan het uiteinde van de Gotthardtunnel dat mij weer een betere gezondheid én een broodwinning moet brengen!

Lieve mensen, ik wens jullie allemaal hele fijne Kerstdagen toe en alle goeds voor het nieuwe jaar dat jullie maar wensen.

Hartelijke groet en tot volgend jaar!

Wies












1 opmerking:

  1. Dag Wies, ik leef enorm mee met je blog. Ik heb mijn CI nu iets meer dan 4 jaar en ik heb er ook geen moment spijt van gehad maar muziek laat bij mij ook nog veel te wensen over en een gesprek voeren en proberen te verstaan met een ganse bende zit er ook niet in. Een gesprek van persoon tot persoon zonder te veel achtergrondlawaai gaat heel goed. Donderdag moeten mijn vriend en ik naar een gratis kerstmaaltijd voor arme mensen van de gemeente die voedselbedeling krijgen en zo'n avond dat betekent ook heel veel lawaai en dat vind ik nog altijd heel vermoeiend maar ik probeer mij daar boven te zetten. Sedert ik mijn CI heb houd ik het bij rustige bezigheden en vermijd ik de massa. Voor het luisteren naar muziek hoop ik ook dat de techniek in de toekomst een meerwaarde kan zijn voor ons CI dragers. We zullen nog wat geduld moeten hebben. Ik wens je in elk geval een prettig kerstfeest en voor 2015 een betere gezondheid en een nieuwe broodwinning. Veel liefs en tot volgend jaar xxx

    BeantwoordenVerwijderen