Lappenmand

De herfst heeft zich aangekondigd, griep en verkoudheid hebben weer toegeslagen. Twee van mijn huisgenoten kregen er een paar weken geleden al last van en gaven dat keurig netjes aan mij door.

Ook slaap ik sinds een week niet of nauwelijks meer, dat komt van de zorgen omdat ik, ondanks alle tips & trucs en allerlei strategieën, er nog steeds niet in ben geslaagd om een nieuwe broodwinning te vinden. Het zwaard van Damocles hangt angstwekkend dicht boven mijn hoofd, want ik moet voorkómen dat ik mijn gezin meesleur in de financiële misère als mijn WW binnenkort afloopt. Dat is mijn grootste drijfveer om door te gaan tot het bittere eind! Mijn laatste restje weerstand ging eergisteren echter als een nachtkaarsje uit.

Ik heb anderhalve dag met een vol hoofd, draaierig, rillend, rochelend en blaffend in de lappenmand gelegen, maar vanochtend tegen 10 uur hield ik het daar niet meer uit. Overal heb ik spierpijn en ik wankel op zeer onvaste benen naar de keuken om wat te eten en te drinken te maken.

Ik kijk naar buiten, het is wisselend weer. Nu eens schijnt de zon, dan weer is het dreigend bewolkt, een weerspiegeling van de stemmingen waarin ik de laatste tijd verkeer.

Nu wordt het tijd om mijn zinnen te verzetten, ik moet weer eens wat gaan doen! Ik zit op de bank met mijn computertje op schoot. Naast mij ligt een stapeltje boeken. Daarmee, en met enkele websites, ga ik een reis door de roemruchte historie van de Rotterdamse wijk Katendrecht maken. Een wijk waar ik regelmatig wandel. Deze wijk is onderwerp van een artikel dat ik voor een Rotterdams geschiedenistijdschrift ga schrijven. De redactie van dat blad nodigde mij een tijdje geleden uit om dat artikel voor het jubileumnummer, dat volgend jaar gaat verschijnen, te schrijven. Dat vond ik een grote eer!

Dit is één van mijn vrijwillige schrijfklussen waarmee ik mijn schrijfportfolio ga uitbouwen. Dat portfolio moet mij helpen om met mijn schrijverij onze schoorsteen weer te laten roken! Zal mij dat ooit gaan lukken...?