Bionisch horen (2) - Onder het mes

Inwendig gedeelte cochleair implantaat. Bron: orenenhoren.info.

Gisterochtend om 7 uur meldde ik mij na een onrustige nacht bij het Erasmus MC in Rotterdam. Ik hoefde niet ver te reizen, het ziekenhuis ligt nog geen 4 km. bij mijn huis vandaan. Mijn echtgenoot en dochter hadden mij gebracht.


Voor mijn dochter, eerstejaarsstudent geneeskunde, was mijn opname een leerervaring op zich. Zij volgde met veel belangstelling de handelingen en vragen van de verpleegkundigen. Zij kon mij dan ook prima vertellen dat mijn bloeddruk heel goed was.

De spanning begon wel te snijden... zou alles wel goed gaan??? Mijn verstand vertelde mij dat ik daar op moest vertrouwen, alle vooronderzoeken wezen uit dat ik een geschikte kandidaat voor een cochleair implantaat ben. Veel mensen hadden mij bovendien moed ingesproken, hartverwarmend! Maar mijn gevoel bracht mij terug naar de angst voor mislukking, dat begon dus behoorlijk te wringen. Door deze zorgen liep ik als een kip zonder kop rond in de kamer.

Om half 10 moest ik mij in een operatiejasje hijsen en ik kreeg pijnstillers en een slaapverwekkend medicijn. Dit om wat rustiger te worden voor de operatie. Om 10 uur werd ik naar de narcoseruimte gereden en om half 11 begon de operatie, waarin het inwendige gedeelte van het CI (zie foto) is geplaatst en de elektroden zijn aangesloten op mijn gehoorzenuwen. Een precisieklus die 2½ uur duurde, vernam ik achteraf. Om kwart voor 2 werd ik wakker met een dik verband om mijn hoofd en tegen tweeën werd ik weer naar mijn kamer gereden.

Ik had er terdege rekening mee gehouden dat ik mij misselijk of duizelig kon voelen, maar gelukkig was er niets aan de hand. Wat eten en drinken viel er dan ook goed in! Alleen voelde ik mij erg moe, waarschijnlijk ook door de nawerking van de narcosemedicijnen. Tegen 4 uur 's middags kwam de arts die mij opereerde bij mij langs. Hij vertelde dat de operatie goed was verlopen en dat alles werkt. Op dat moment viel er een enorme last van mij af. De zaalarts vertelde mij dat ik de volgende ochtend weer naar huis mocht.

Overdag had ik veel geslapen. 's Avonds tegen half 8 werd ik een beetje wakker. Ik had een boek bij me en had tot ongeveer half 11 's avonds gelezen. Toen vond ik het weer tijd worden om te slapen. Ik had echter een wat rommelige nacht. Veel gedraaid en er een paar keer uit geweest. Om half 7 vanochtend werden mijn temperatuur en bloeddruk weer gemeten, op dat moment sliep ik. Toen alles in orde bleek viel ik weer in slaap. Om half 8 werd ik wakker gemaakt door het zonnetje boven de Erasmusbrug, mooier kon niet! Kennelijk was mijn dag- en nachtritme een beetje in de war geraakt.

Na het ontbijt vanochtend verving een verpleegkundige het dikke verband om mijn hoofd en om half 10 kwam mijn echtgenoot mij weer ophalen. Om 10 uur was ik weer thuis. Ik heb tot 12 uur op bed gelegen, daarna ben ik weer opgestaan. Ik hoop het een tijdje beneden in de woonkamer vol te houden, zodat ik de komende nacht hopelijk weer normaal kan slapen.

Al met al is de operatie mij behoorlijk meegevallen. Volgende week dinsdag moet ik weer naar het ziekenhuis toe. Dan naar de polikliniek voor controle, waar het verband van mijn hoofd wordt verwijderd. Tot die tijd doe ik het dan ook heel rustig aan, zodat de wondgenezing zo voorspoedig mogelijk gaat verlopen.

Nu ben ik bekaf, ik ga maar languit op de bank liggen.